ในสมัยที่ชนชาติไทยได้เลื่อนไหลเข้าสู่แดนสุวรรณภูมิหรือที่เรียกกันว่าแหลมทอง อารยธรรมของอินเดียเป็นต้นว่า ลัทธิศาสนาก็ดี ศิลปะวิทยาการต่างๆก็ดี ได้แพร่หลายเป็นที่นิยมยิ่งกว่าของชาติใดๆทั้งสิ้น ดังนั้นการดนตรีซึ่งจะได้มาเริ่มกันใหม่ในแดนนี้ จึงดำเนินไปโดยถือเอาแบบอย่างของอินเดียเป็นหลักโดยมาก ต่อมาเมื่อกาลเวลาผันแปรไป วิถีชีวิตและสังคมของชาวไทยได้มีการพัฒนาเปลี่ยนแปลงมากขึ้น พร้อมกันนั้นเอง วงดนตรีไทยของเดิมที่ถือเอาแบบอย่างจากอินเดียดังที่เคยมีมาในอดีตก็ได้มีการพัฒนาการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงไปตามความเหมาะสมแห่งยุคสมัยไปด้วย
ในปัจจุบันนี้ เราสามารถแบ่งวงดนตรีไทยแบบมาตรฐานออกได้เป็น 3 ประเภท คือ วงปี่พาทย์ วงเครื่องสายและวงมโหรี ซึ่งลักษณะของการประสมวงดนตรีทั้ง 3 ประเภทนั้น จะคำนึงถึงความกลมกลืนของเสียงเครื่องดนตรีที่นำมาร่วมกันเป็นเกณฑ์สำคัญกล่าวคือต้องมีระดับความดัง – เบา ที่ใกล้เคียงกัน เช่น การนำปี่ที่มีเสียงดังมาบรรเลงร่วมกับระนาดเอกที่ตีด้วยไม้แข็ง หรือการนำขลุ่ยมาบรรเลงร่วมกับซออู้ เช่นนี้เป็นต้น
วงปี่พาทย์
ประกอบด้วยเครื่องตีเป็นสำคัญ เช่น ฆ้อง กลอง และมีเครื่องเป่าเป็นประธานได้แก่ ปี่ นอกจากนั้นเป็นเครื่อง วงปี่พาทย์ยังแบ่งไปได้อีกคือ วงปี่พาทย์ชาตรี วงปี่พาทย์ไม้แข็ง วงปี่พาทย์เครื่องห้า วงปี่พาทย์เครื่องคู่ วงปี่พาทย์เครื่องใหญ่ วงปี่พาทย์ไม้นวม วงปี่พาทย์มอญ วงปี่พาทย์นางหงส์
เครื่องสาย ได้แก่ เครื่องดนตรี ที่ประกอบด้วยเครื่องดนตรีที่มีสายเป็นประธาน มีเครื่องเป่า และเครื่องตี เป็นส่วนประกอบ ได้แก่ ซอด้วง ซออู้ จะเข้ เป็นต้น ปัจจุบันวงเครื่องสายมี 4แบบ คือ วงเครื่องสายไทยเครื่องเดี่ยว วงเครื่องสายไทยเครื่องคู่ วงเครื่องสายผสม วงเครื่องสายปี่ชวา
ในสมัยโบราณเป็นคำเรียกการบรรเลงโดยทั่วไป เช่น "มโหรีเครื่องสาย" "มโหรีปี่พาทย์" ในปัจจุบัน มโหรี ใช้เป็นชื่อเรียกเฉพาะวงบรรเลงอย่างหนึ่งอย่างใดที่มีเครื่อง ดีด สี ตี เป่า มาบรรเลงรวมกันหมด ฉะนั้นวงมโหรีก็คือวงเครื่องสาย และวงปี่พาทย์ ผสมกัน วงมโหรีแบ่งเป็น วงมโหรีเครื่องสี่ วงมโหรีเครื่องหก วงมโหรีเครื่องเดี่ยว หรือ มโหรีเครื่องเล็ก วงมโหรีเครื่องคู่
………………….
อ้างอิง
http://www.panyathai.or.th/wiki/index.php/%E0%B8%94%E0%B8%99%E0%B8%95%E0%B8%A3%E0%B8%B5%E0%B9%84%E0%B8%97%E0%B8%A2
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น